Japońskie drogi

spoilersUWAGA! PONIŻSZA STRONA ZDRADZA SZCZEGÓŁY FABUŁY NARCISSU!

Grając w Narcissu, nie można przejść obojętnie obok tematu dróg japońskich, bowiem lwia część Narcissu I rozgrywa się właśnie na nich. Żmudnej pracy opisania całej ścieżki podróży podjął się Peter Jolly. Jego opracowanie znaleźć można na stronie tłumaczy insani pod przewodnictwem gp32, którzy też przetłumaczyli Narcissu na język angielski. Poniżej znaleźć można tłumaczenie tego tekstu.

Zanim jednak przyjrzymy się, jak wyglądała podroż Setsumi oraz bezimiennego bohatera (525655821837664267[1]), musimy pochylić się nad infrastrukturą japońskich dróg.

Status prawny dróg japońskich jest rzecz jasna z goła odmienny od tego, co stanowi polska ustawa, natomiast pojawia się w nim trochę niuansów, których nie uświadczymy na europejskich drogach. Z tego powodu proszę nie brać do serca poniższych definicji, zwłaszcza jeżeli jesteś początkującym kierowcą lub kurs prawa jazdy dopiero przed Tobą!

Z pomocą przychodzi nam oficjalna strona japońskiego Ministerstwa Ziemi, Infrastruktury, Transportu i Turystyki (ang. Ministry of Land, Infrastructure, Transport and Tourism, MLIT), gdzie możemy znaleźć definicje prawne rodzajów dróg w Japonii. I tak w myśl japońskiej Ustawy drogą nazywa się szlak komunikacyjny otwarty do publicznego użytku i podpadający pod jeden z czterech typów dróg.

Cztery typy dróg to:

1) autostrada (National Expressway, 高速道路 (kouzokudouro) 自動車道 (jidoushadou)) – odpowiada polskiej autostradzie, ale przez swoją angielską nazwę czasami jest błędnie tłumaczona jako droga ekspresowa. Są to drogi płatne, oznaczanie zielonymi znakami 48px-E64_Expressway_(Japan)[1] (autostrada Tsugaru E64). Japonia posiada ich około 9000 km. Ograniczenie prędkości na autostradzie w Japonii to 100 km/h, z wyjątkami na niektórych odcinkach do 120 km/h.

2) droga krajowa (National Highway, 国道 (kokudou)) – drogi krajowe tworzą gęstą sieć (około 56 tysięcy km) dróg o strategicznym znaczeniu, łącząc  ze sobą różne miasta, a także dzielnice wewnątrzmiastowe. Przez swoją angielską nazwę często błędnie tłumaczy się nazwę jako autostrada, podczas gdy niekiedy drogi krajowe biegną przez takie drogi, które w Polsce można byłoby uznać za drogi gruntowe.

Date: 2006.04.23 Camera: vodafone V604SH Location: Ikoma-CityDroga krajowa 308.

Niekiedy drogi krajowe przebiegają przez płatny odcinek, przechodząc wtedy w autostradę według znanych nam standardów (są to tzw. National Highway with Full Access Control, Japonia posiada ich około 2500 km). W większości jednak są to niepłatne odcinki o różnych stanie i jakości nawierzchni. Drogi krajowe są oznaczane niebieski znakami w kształcie zaokrąglonego trójkąta 1024px-Japanese_National_Route_Sign_0006.svg[1] (droga krajowa 6).

3) droga prefekturalna (都道府県道, todoufukendou) – odpowiadają naszym drogom wojewódzkim, podlegając pod jurysdykcję prefektury. Oznaczane są niebieskimi znakami w kształcie sześciokąta foremnego p (droga prefekturalna 9 w Saitamie).

4) droga gminna (市町村道, shichousondou) – podlega pod jurysdykcję gminy, która różni się trochę od tej w Polsce, bowiem gminą może być duże miasto, miasteczko, wioska, a także specjalnie wydzielone tereny. Oznakowanie dróg jest niejednorodne, niektóre przykłady oznakowania dróg gminnych można znaleźć tutaj.

infografikaPrzetłumaczony fragment infografiki pochodzącej z broszury MLIT.

Należy teraz wspomnieć, że ruch w Japonii jest lewostronny. Oznacza to, że podczas jazdy zgodnie z Ustawą należy trzymać się możliwie blisko lewej krawędzi jezdni (w Polsce analogicznie jest to prawa), a wszelkie manewry wyprzedzania odbywają się na prawym pasie (w Polsce: na lewym).

japan-rules-02[1]Źródło.

Nasuwa się też pytanie, dlaczego główny bohater Narcissu tak niechętnie chciał podróżować płatnymi odcinkami. Otóż drogi w Japonii uchodzą za jedne z najbardziej drogich na świecie, za przejazd jedną z najdłuższych autostrad (odcinek Kagoshima-Aomori o długości 2030 km) zapłacimy bagatela 41240 jenów (kwota za japońską szukajką połączeń), czyli około 1500 zł! Jeżeli jesteśmy wyposażeni w japońską „winietę” ETC (ang. Electronic Toll Collection), podróż taka wyniesie nas już jedynie 28560 jenów (1050 zł). Co ciekawe, strona szacuje czas podróży na około 23 godziny i 40 minut.

Poniżej  znajduje się właściwe tłumaczenie opisu drogi bohaterów N1. Niektóre fragmenty pominięto.

Widziana z bliska wyspa Awaji dzieli morze pomiędzy Sumą i Akashi na dwoje:  widok ten jest na równi z Wu i południowowschodnim Chu, o których wypowiada się poeta Du Fu. Tym, którzy sporo wiedzą o świecie, z pewnością na myśl przyjdzie wiele takich krajobrazów.

Matsuo Basho i Kawai Otokuni, „Oi No Kobumi”

Szpital

Szpital, w którym spotykają się bohaterowie, jest fikcyjny. Został celowo umieszczony w bliżej niesprecyzowanym mieście w prefekturze Ibaraki (na północny wschód od Tokio).

Ucieczka

Droga w początkowych etapach ucieczki jest niejasna zarówno dla czytelnika, jak i bohaterów. Uciekli wieczorem 19 stycznia, a tekst w grze zdradza, że byli w prefekturze Ibaraki na drodze Mito, która jest fragmentem drogi krajowej 6 pomiędzy Tokio a Mito. Na podstawie tego można wysnuć niewiele wniosków, jako że nie wiemy, w którym kierunku wówczas zmierzali.

Pierwszym miejscem, które nie pozostawia wątpliwości, to Iruma w prefekturze Saitama. Zdają się dotrzeć do miasta, podróżując na wschód, choć jest ono daleko na zachód od krajowej szóstki, co potwierdza, że faktycznie błąkali się po drogach w takim stopniu, jak to jest przedstawione w narracji.

Z Irumy mieli wjechać na krajową szesnastkę, która jest obwodnicą wokół Tokio, i podróżować na południe przez Hachiouji (miasto w obszarze metropolitalnym Tokio). Tak czy inaczej, bohaterowie poruszali się na południe i dotarli do wybrzeża. Tam znów tracimy opis ich podróży, jako że jeździli po prefekturze Kanagawa przez cztery dni, tankując dwukrotnie i popełniając przy okazji kilka przestępstw.

Po tym epizodzie ich podróż staje się nieco łatwiejsza do śledzenia. Poniżej mapka podglądowa:

ROUTE2

Droga krajowa 1

Droga krajowa 1 jest starym głównym szlakiem z Tokio do Osaki, w obecnych czasach prawie wyparta przez parę autostrad: autostradę Tomei (Tokio-Nagoja) oraz autostradę Meishin (Nagoja-Kobe przez Osakę). Jej historia jest długa i barwna: biegnie przez drogę Toukaidou, czyli XVII wieczną drogę łączącą stolicę Tokugawów w Edo (obecne Tokio) ze starą cesarską stolicą w Kioto. Toukaidou zajmuje w japońskiej świadomości społecznej podobne miejsce, co Route 66 w świadomości amerykańskiego społeczeństwa. Zaczyna się w tokijskiej dzielnicy Nihonbashi i ciągnie się na południe i zachód wzdłuż wybrzeża.

Nasi bohaterowie wjechali na drogę z Hiratsuki, siódmym z pięćdziesięciu trzech tradycyjnych wjazdów na Toukaidou. Stąd jechali na zachód w stronę Nagoi. W Nagoi zjechali jednak z drogi krajowej i zmienili kierunek podróży na północ. Prawdopodobnie jest to trasa turystyczna.

Dygresja

W opisie trasy pomiędzy Hiratsuką a Nagoją zauważyć można pewną nieścisłość: pominięcie góry Fudżi. Przejeżdżali od niej w odległości około 20 km, a nie zostało to wcale opisane. Być może japoński czytelnik z automatu umiejscowiłby obraz góry w podróży bez konieczności dodatkowego opisu.

Gdy przemierzali ośnieżone wzgórza na północny zachód od Nagoi, Setsumi rzuca nazwę „Sekigahara”. Miasteczko to zajmuje ważne miejsce w japońskiej historii, jako że 400 lat wcześniej stoczyła się tam bitwa, z której zwycięsko wyszli protoplaści przyszłego szogunatu Tokugawów. Scena z tą nazwą niesie również pewne znaczenie w samej grze, gdyż pokazuje, że wiedza Setsumi nie jest nieograniczona.

Końcowe etapy podróży

Przejdźmy na bardziej szczegółową mapkę:

det2

Druga scena na plaży [a] ma miejsce przy jeziorze Biwa. Jest to największe słodkowodne jezioro w kraju, ma duże znaczenie kulturalne, jako że znajduje się blisko starej stolicy. Poeta Basho, którego opis wyspy Awaji przytoczony jest na początku, również żył na wybrzeżu jeziora przez pewien okres.

Po tym bohaterowie w końcu wjechali na autostradę Meishin. Mieli do przejechania łącznie 47 km odcinkiem autostrady, płacąc za to 1550 jenów (7,80 funta lub 15 dolarów). Pierwszego dnia udało im się jednak pokonać około połowę tego dystansu, zatrzymując się w Miejscu Obsługi Pasażerów Katsuragawa [b]. Wskutek pewnych wydarzeń zjechali jednak z autostrady i udali się w nienazwane tereny miejskie, prawdopodobnie Kioto.

Tutaj Setsumi wreszcie podjęła decyzję i podała bezpośrednią drogę, która omijała Kobę i doprowadziła ich do mostu Akashi-Kaikyou [c]. Jest to najbardziej wysunięte na wschód połączenie drogowe między wyspami Honshu i Shikoku (być  może zauważyłeś, że główny bohater błędnie nazwał jedno z nich) i od swojego otworzenia w 1998 stanowi główne połączenie z wyspą, na której bohaterowie kończą podróż. Będąc jednym z największych mostów na świecie, Akashi-Kaikyou rzeczywiście jest popularną miejscówką do robienia zdjęć, choć większość odwiedzających zadowala się zdjęciami samego obiektu, a nie z niego.

Awaji

Awaji jest jedną z wielu mniejszych wysp archipelagu japońskiego, rozmiarowo przypominając wyspę Man; znajduje się na Morzu Wewnętrznym Seto, pomiędzy Kobe na Honsiu oraz wyspą Shikoku. Górzyste północne obszary wyspy podzielone są na miasteczka, które obecnie administracyjnie traktowane są jako jedno miasto Awaji. Centralna część wyspy zajęta jest przez większe miasto Sumoto, a południowa jest podzielona pomiędzy miasto Minami-Awaji na zachodzie oraz słabo zaludnione górskie regiony wzdłuż południowego wybrzeża. To właśnie w tym obszarze zakwitają narcyzy.

Setsumi i protagonista opuścili autostradę na węźle Sumoto [d] i skierowali się na południe. Dokładna trasa, którą obrali, nie jest znana. Istnieje wiele pomniejszych  dróg, które przecinają bezpośrednio góry, ale prawdopodobnie obrali trasę wzdłuż wybrzeża. Ich ostateczny cel podróży znajdował się gdzieś w pobliżu pola narcyzów Nadakuroiwy [e]. Nadakuroiwa posiada godziny otwarcia i wymaga uiszczenia opłaty za wstęp, ale najwidoczniej wzdłuż wybrzeża znajduje się wiele podobnych miejsc.

Od narcyzów, rzecz jasna, jest jeszcze jedna trasa, którą każdy z bohaterów może obrać… i nie jest to trasa, którą dałoby się przedstawić  na jakiejkolwiek mapie.

19 sierpnia 2005
Peter Jolly
Hæleþes áwendende

Autor opracowania i tłumaczenia: reddocksw

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *